Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ψιθυροι...

Ειναι φορες που σε κυριευει το αγχος και τιποτα δεν σου φαινεται ευκολο.
Κι ειναι φορες που ολα φαινονται απλα κι σε ευχαριστει η καθε λεπτομερεια.
Ειναι φορες που η γιορτη ειναι εκει εξω και δε σου κανει καμια αισθηση.
Κι ειναι φορες, που λιγο πριν τα μεσανυχτα, αρχιζουν τα πυροτεχνηματα,
ντυνεσαι βιαστικα και βγαινεις να δεις το τελος της γιορτης.
Ειναι φορες που ολο σκεφτεσαι ταξιδια και διανυεις χιλιαδες χιλιομετρα μες το κεφαλι σου.
Κι ειναι φορες, που στεκεσαι σε ενα σημειο...
κι αυτο σου φτανει.

Αυτα τα λογια θα μπορουσαν να ειναι η μουσικη του Arvo Part ή απλως μια εικονα...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Το όμορφο στον συλλογισμό σου είναι ότι κάθε φορά είσαι ζωντανή! Κι αυτό είναι το πιο σπουδαίο.