Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Nos vemos allí fuera...

Εδω και καιρο δεν εχω να πω τιποτα αξιολογο.
Κι επειδη εκτιμω τις λεξεις οπως και τη σιωπη,
θα λειψω για λιγο,
θα τα πουμε εκει εξω...
Οπως παντα για το δρομο αφηνω αυτο...



Τίποτα δε χάθηκε
ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι
δε ξεστράτισε ποτέ.

Κανένας δεν υπέφερε
για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ
ωραίε μου εαυτέ.

Κι αν είναι λόγια δύσκολα
είναι τ' αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά
και φεύγω ήσυχα.

Τίποτα δεν πέρασε
ούτε και θα γυρίσει
όλα συμβαίνουν τώρα
όλα σε μια στιγμή.

Παράφορη εποχή
κι η μέρα όμορφη
η μέρα δύσκολη
μια πρόκληση ζωής
αθάνατοι θνητοί.



5 σχόλια:

Maraki...divinamente mortal είπε...

Η σιωπή, τις περισσότερες φορές, υποδηλώνει το καινούριο που έρχεται και δεν έχει βρει τον κατάλληλο χρόνο για να εκδηλωθεί.
Τουλάχιστον σε μένα έτσι συμβαίνει.
Ελπίζω σε σένα να μην αργήσει να εκδηλωθεί. Εμεις, ούτως ή άλλως, θα περιμένουμε..
Φιλιά πολλά

NdN είπε...

Ελπίζω να μην είναι μόνιμη η αποχή. Ολοι μας περνάμε μία τέτοια φάση. Κάποια στιγμή θα θελήσεις και πάλι να γράψεις. Καλά να περάσεις μέχρι τότε!

Νίκος-Εμμανουήλ είπε...

Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα "ευχαριστώ".
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.

από "Χάρτινα" του Γ. Ρίτσου.

Φιλιά πολλά...

...y un fuerte abrazo.

Ανώνυμος είπε...

Καλό ταξίδι Brujita. Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή, ένα μικρό ταξίδι.

apos είπε...

hasta mas ver amorosa.

(ώστε Ανάφη λοιπόν; πόσες αναμνήσεις...)