Ο δικαστης Γκαρθον στο ειδωλιο

Το θεμα εσκασε χτες.
Ο δικαστης Baltasar Garzon θα ειναι ο πρωτος ανθρωπος που θα καθησει στο ειδωλιο του κατηγορουμενου για υποθεση σχετικη με τα εγκληματα της δικτατοριας του Φρανκο (1939-1975).
Ναι, αλλα αυτο επειδη τολμησε να ερευνησει τα εγκληματα και να κινησει την διαδικασια για την εφαρμογη του νομου της ιστορικης μνημης (που ψηφιστηκε στο τελος του 2007).

Εν μεσω σκανδαλων που εμπλεκουν ξεκαθαρα την δεξια με καταθεσεις, κοστουμια και ακριβα δωρακια και που ακομα δεν εχουν φτασει να καθησουν τους υπευθυνους στο ειδωλιο, ο δικαστης του Ανωτατου Δικαστηριου Luciano Varela κατηγορει τον Garzon για αποκρυψη/παραποιηση της αληθειας, λεει δηλαδη οτι για να ανοιξει το θεμα των αγνοουμενων χρησιμοποιησε ενα δικαστικο τεχνασμα χωρις να εχει το δικαιωμα μιας και τα ζητηματα αυτα εχουν παραγραφει με την αμνηστια που δοθηκε το 1977, δυο χρονια μετα τον θανατο του Φρανκο στα πλαισια της "μεταβασης στη δημοκρατια" οπως λεγεται.
Φυσικα για να ενεργοποιηθει αυτο το θεμα χρειαστηκαν οι κατηγοριες εναντιον του Γκαρθον απο τρεις οργανωσεις που η ιδεολογικη τους τοποθετηση -οπως και να το κανουμε- τραβαει την προσοχη.
Ειναι οι Manos Limpias, το σωματειο Καθαρα Χερια, καθαρης ακροδεξιας ιδεολογιας, η Falange Española de las JONS, το γνωστο φασιστικο κομμα που στηριξε τον Φρανκο στον εμφυλιο και στα πρωτα χρονια της δικτατοριας του και η οργανωση Libertad e identidad με παρομοια ιδεολογικη σταση. Δεν ειναι η πρωτη φορα που αυτες οι οργανωσεις εχουν βαλει στο ματι τον Γκαρθον αλλα αυτη θα ειναι η πρωτη φορα που θα πετυχουν κατι τοσο εξοργιστικο.
Να δικασουν τον δικαστη που θελησε να ανοιχτουν οι ομαδικοι ταφοι και να ξεθαφτουν απο τα χαντακια οπου ακομα βρισκονται τα κοκκαλα των θυματων μιας δικτατοριας στιγνης και απανθρωπης, απο της πιο μακροχρονες της Ευρωπης. 

Αφισα σε καλεσμα συγκεντωσης υπερ του Γκαρθον, λεει "το να ερευνας τα εγκληματα δεν ειναι αδικημα"

Το εχω ξαναπει, αυτη η τοσο αντιφατικη χωρα ειναι με το ενα ποδι στο μελλον και με το αλλο στο παρελθον. Δυστυχως φαινεται οτι για καθε βημα που εχει κανει προς τα μπρος κανει δυο προς τα πισω και ειναι ξεκαθαρο (και αρκετα τρομακτικο) το ποσο βαθια ριζωμενη ειναι ακομα η δικτατορια στην ισπανικη κοινωνια και ειδικα σε καποιους τομεις (οπως η δικαιοσυνη).
Φυσικα αντιδρασεις υπαρχουν, ηδη κινητοποιουνται πολλες οργνανωσεις απο το εξωτερικο (που γνωριζουν τον Γκαρθον για τον αγωνα του να δικασει τον χιλιανο δικτατορα Πινοσετ και για αλλες του αποφασεις) αλλα και ντοπιες οργανωσεις αφιερωμενες στην αποκατασταση της ιστορικης μνημης, και απλοι ανθρωποι -η αλλη μιση Ισπανια δηλαδη. 
Απο οτι φαινεται η ισπανικη transicion (η μεταβαση στη δημοκρατια) δεν παταει και πολυ γερα στα ποδια της για οσο θα στηριζεται σε ενα χωμα που απο κατω κρυβει χιλιαδες πτωματα και δυστυχως αυτη τη στιγμη η Δημοκρατια στην Ισπανια μεταφραζεται στην ελευθερια που εχουν ακροδεξιες οργανωσεις να στελνουν στο δικαστηριο εναν δικαστη που θελησε να ξεσκεπασει το παρελθον και να ανοιξει εναν απαραιτητο διαλογο για τις πληγες που ακομα πονανε την ισπανικη κοινωνια.