Κι έτσι ξαφνικά, όπως εκπνέεις μια βαθιά ανάσα, βγήκε ήλιος. Τα καφέ στις πλατείες γέμισαν δειλά από κόσμο με μπουφάν αλλά και με γυαλιά ηλίου. Οι κυρίες αυτής της καλής επαρχιακής κοινωνίας άφησαν για λίγο τις γούνες στο σπίτι και κάποιοι διάλεξαν να πιουν κάτι κρύο από τον συνηθισμένο ζεστό καφέ. Φάγαμε μουσακά με κάποια μακρινή ελληνική γεύση σε ένα vegeterian κοντά στο πανεπιστήμιο. Ήπιαμε κρασί κόκκινο και σιγά σιγά χαμήλωσε ο ήχος της πόλης και σίγησαν οι ισπανικές λέξεις που έφταναν απ' τα διπλανά τραπέζια. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε πόλη. Κοιτάξαμε τον ήλιο κατάματα, ζεστάθηκε λίγο η καρδούλα μας μα πιο πολύ ζέστη νιώσαμε ακούγοντας όμορφα ελληνικά τραγούδια.
Σαν κι αυτό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου