Είδα τον πρώτο ημιτελικό της Eurovision και μπορώ να πω ότι όντως η ελληνική εμφάνιση ήταν εκπληκτική! Αν εξαιρέσουμε τους κίονες που προσωπικά δεν μου άρεσαν (κιτς υπερβολή) το τραγούδι ήταν πολύ δυνατό και ο Λούκας ξεχώρισε πραγματικά ανάμεσα σε πολλές μετριοτητες.
Θέλω να πω -κάπως λαϊκά και συναισθηματικά- ότι μέσα σε όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στην (και γύρω από την) χώρα μας, είναι πραγματικά τρία εντυπωσιακά λεπτά που επιτέλους η Ευρώπη θα ακούσει ένα ζεϊμπέκικο και όπως και να το δείς, είναι υπέροχο που ειδικά φέτος ακούγεται στη Γερμανία, αυτό:
...κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ
2 σχόλια:
Τώρα το είδα, κατόπιν εορτής.
Συμπαθητικό μου φάνηκε το τραγούδι. Οι κίονες ήταν απαράδεκτοι και δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρχαν τόσοι χορευτές (προσωπικά μου θύμησαν κατσαριδούλες που χοροπηδούν).
Ένας και καλός πιστεύω θα έφτανε.
Κρατώ σαν θετικό ότι ακούστηκε η γλώσσα μας, το θεωρώ γελοίο να τραγουδούμε όλοι στα αγγλικά.
Ευτυχώς, η βραδυά με τα boleros στο Cervantes (αλλά και η συνέχεια) είχαν περισσότερο ενδιαφέρον.
Συμφωνω με την Juanita. Κανονικά θα έπρεπε ο καθένας να τραγουδάει στη γλώσσα του. Να δείξουμε ότι είμαστε Ευρώπη και όχι μια σούπα από αμερικανοποιημένο ποπ. Αλλά υπήρχαν αρκετά καλά κομμάτια. Ακόμα και η Γερμνίδα μου άρεσε (πολύ περισσότερο από πέρυσι, κι ας ήταν λιγάκι σκοτεινό).
Ναι, Brujita. Ια ξανασηκωθούμε. Αλλά ακόμα δεν πέσαμε καλά, καλά. Το big bang έρχεται και δε θα είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Δεν πάω τώρα με τους προφήτες, αλλά πως να είσαι αισιόδοξός;
Δημοσίευση σχολίου