Διανύουμε μέρες εξαιρετικής δυσκολίας και έντασης και πέρα από την καθημερινότητα μας νιώθω ότι ζούμε με μεγάλη απορία και αμφιβολία για το τι μπορεί να φέρνει το μέλλον σε μια χώρα που ξεπουλίεται με τον πλέον κατάπτυστο τρόπο. Αν και υπάρχουν πολλές σκέψεις στο μυαλό μου γι' αυτό το θέμα θα προσπαθήσω μονάχα να της εκφράσω μεσα από ένα όμορφο και αναπάντεχο τραγούδι.
Απόψε το βράδυ είναι ο πρώτος ημιτελικός της Eurovision, που εγώ πάντα παρακολουθώ με ενδιαφέρον και για χαβαλέ αλλα και για διάφορα συμπεράσματα ως προς ένα κομμάτι του ευρωπαϊκού κοινού και τα γούστα του. Φέτος η επιλογή της Ελλάδας δεν με ενόχλησε καθόλου, αντθέτως πιστεύω πως ήταν καιρός να ακούσουμε ενα ζεϊμπέκικο σ' αυτόν τον καποιες φορές ξενέρωτο διαγωνισμό! Δεν ξέρω πως θα είναι τελικά η σκηνική παρουσία του τραγουδιού, ούτε καν αν θα περάσουμε στον τελικό αυτη τη φορά, εγω πάντως θα το ψηφίσω για συναισθηματικούς λόγους!
Πάντως αν μπορούσα να διαλέξω ένα τραγούδι που πραγματικά θα μου έκανε πολύ χαρά να δω απόψε το βράδυ στη σκηνή της Eurovision θα ήταν αυτό (που από ότι διαβάζω παραλίγο να διαγωνιστεί στον ελληνικό τελικό αλλα δεν τα κατάφερε γιατί κάποιοι δεν τολμησαν να το στηρίξουν!)
Είναι οι Schooligans με το εξαιρετικό και γεμάτο υπονοούμενα
Some P.I.G.S can fly
1 σχόλιο:
Αγαπητή μάγισσα,
όπως σχεδόν κάθε χρόνο πέφτω κατά λάθος πάνω στο Eurovision. Έτσι και φέτος και ίσα, ίσα είδα το ελληνικό τραγούδι, που μου άρεσε πολύ περισσότερο από κάθε Ρουβά και Παπαρίζου. Μου σηκώθηκε η τρίχα σε μερικές φάσεις, και η τρίχα μου είναι αρκετά τεμπέλα κανονικά. Τέως πάντων όμως δεν άντεξα καν να δω όλα τα τραγούδια. Την επεσα στο κρεβάτι και διάβασα και μετά κοιμήθηκα...
Όσο για την Ελλάδα, δεν ξέρω τι να πω.
Δημοσίευση σχολίου